Ondanks het vele water wat de afgelopen dagen was gevallen ging de wedstrijd tegen BEW gewoon door. Een lastige tegenstander wisten we van de vorige wedstrijd dus oppassen geblazen. Zonder het eeuwige talent Jan Bouwman maar met DE speler die alle teams al een keer geholpen heeft, Jeroen Koeling, konden we met een volwaardig elftal aantreden. Al snel was duidelijk dat wij het betere elftal waren alleen zaten er bij BEW een aantal gevaarlijke spelers tussen waardoor we niet konden verslappen.

Een never ending story zijn de vele kansen de we nodig zijn en uiteindelijk was het dan toch weer Remco Stadman die de score opende. 1-0. Na een minuut of 24 speelde de schaamstreek van Joeri weer op (weet niet wie er nu weer aan zat maar goed) waardoor hij snel de vlag ter hand nam en Steef zijn opwachting kon maken. Het spel golfde op en neer en ook BEW kreeg een paar kansjes. Gelukkig hielden Jurian en Henry het potdicht achterin. Met 1-0 de rust ingaan zou mooi zijn maar daar dacht Henry anders over. Een geweldige snoekduik naar de bal maar uiteindelijk toch langs de bal (de duik was heel mooi) kon BEW gelijk maken. Helaas. Op naar de thee.

De tweede helft pakten we de draad weer goed op. Na een mooie voorzet van Lars (deel je locatie nu eens) de Boer scoorde Remco de 2-1 en later ook de 3-1 en 4-1. Een mooie overwinning en door de overwinningen van de laatste weken rukken we op naar de bovenste regionen van de ranglijst. De komende weken twee keer tegen de nummer 2 Nieuweschoot kan ons de tweede plek op gaan leveren. Met Jan Bouwman dan weer binnen de lijnen moeten we dit seizoen nog tot mooie dingen in staat kunnen zijn.

Wordt vervolgd.

Wat een vreemde wedstrijd daar in het verre Rutten in de N.O. Polder!!! Als je 5 minuten heb gespeeld, de tegenstander in die 5 minuten volledig van de mat speelt, 5 corners hebt gehad en de 1 – 0 scoort door een prima schot van René van Zutphen (na een knalharde kopbal van Winfried Tromop tegen de paal)dan denk je als supporter: “Dit wordt een wedstrijd om het doelsaldo wat op te voeren”!

Maar ene Joris van den Berg heeft het vroeger al in een van zijn boeken geschreven: .Mysterieuze krachten in de sport”. Wacker vergat, met de stevige wind enigszins in de rug, afstand te nemen. Sterker nog: Tegenstander R.K.O. kroop steeds meer uit haar schulp en ze kregen steeds meer het idee, dat er misschien tegen dit op het oog sterker lijkende Wacker, wel iets te halen zou zijn.

En dat werd na de rust, die met die 1 –  0 voorsprong  voor Wacker was in gegaan, ook bewaarheid. Nu met de toch wel stevige wind in de rug, gingen de jongens uit de polder  er flink tegen aan en de gelijkmaker kon niet uitblijven!

“Lange halen, vroeg thuis”was hun motto!!

Ondanks het prima keepen van Jeroen Koeling, die maar eens weer van stal was gehaald omdat de vaste keeper Daan Dekker op de training geblesseerd was geworden. Als vereniging een rijk bezit om zo’n man als Jeroen achter de hand te hebben, als trainer, als voetballer en……als het moet:  als keeper in het 1^e elftal! Hulde voor deze Jeroen!!

Dus…lag de bal, buiten de schuld van Jeroen, achter hem in het net . Onbegrijpelijk:   1 – 1. Maar dan blijkt, dat deze  Wackergroep niet alleen aardig kan voetballen, maar ook mentaal een aantal jongens in haar midden heeft,  die het elftal op sleeptouw willen (en ook kunnen) nemen. Dan  maar iets minder voetballen en wat “meer de beuk er”!!!! werd het motto, daarbij gebruikmakend van de snelle voorhoede waarover men beschikt. En ondanks het feit, dat men enkele spelers met blessures moest wisselen, kwam toch de verdiende overwinningsgoal op het scorebord. En wat fijn dat de goed ingevallen Joost van der Weide de maker mocht zijn. Dik en dik verdiend dat wel!

Jan Tijink

Wacker 3 heeft de draad weer opgepakt na een inzinking aan het einde van 2018. In 2019 zijn alleen nog maar overwinningen geboekt, en stiekem wordt er door de mannen van JP weer naar boven gekeken….

Ook vandaag werden de 3 punten meegenomen uit Oldeholtpade, waar na 90 minuten ploeteren in de klei gewoon een keurige 0-5 op het scorebord stond! Voorwaar een unieke gebeurtenis, want het was goalie Dennis E. nog geen één keer gelukt de nul te houden, maar nu was het toch zover. Klasse!

Tsja, wat kunnen we er verder over zeggen: het was nat, modderig en toch nog leuk. Erwin en Oscar lieten na langdurig blessureleed weer eens van zich horen en dat was niet onverdienstelijk. Jurian krijgt langzaam het voordeel van de twijfel, misschien mag hij wel blijven bij de toppers van W3 😊. Frank was dodelijk effectief als altijd, Jan vond weer eens het goede net, en Lars had vandaag het vizier nog niet op scherp. Geen flauw idee wie er verder gescoord heeft, veelal uit een kluts, en de laatste 10 minuten was uw razende reporter alweer douchen. Mara gelukkig bleef het nog lang onrustig in het hoge noorden!

Volgende week spelen we thuis tegen BEW 2, die staan 1 plaats boven ons. Enkele wijze woorden en aanmoedigingen zijn meer dan welkom! Tot dan, 10 uur thuis!

Op een nog net bespeelbaar veld, onder barre omstandigheden met de gehele wedstrijd regen en zelfs natte sneeuw en ook barre kou, moesten onze blauwwitten aantreden tegen de jongens uit Munnekeburen (V.W.C.) waarvan in de uitwedstrijd reeds met 7 – 2 was gewonnen.

En het gevaar van zo,n uitslag dat men dan de thuiswedstrijd als een “makkie”gaat zien. Trainer Theo van ’t Zand had ze kennelijk duidelijk op het hart gedrukt de 7  – 2 gauw te vergeten en er vanaf de 1^e minuut 100% voor te gaan! En dat heeft het elftal, ondanks de beroerde omstandigheden zoals hierboven genoemd, op sublieme wijze gedaan. Onder de prima leiding van scheidsrechter  Slag uit Rouveen (hij kon het deze middag zonder gele kaarten doen, hetgeen ook een compliment is aan de sportiviteit van beide ploegen!!)trok Wacker meteen ten aanval , al moest men wel attent zijn voor de uitstekende midvoor van V.W.C.

Het duurde tot de 11^e minuut voordat de kwikzilverachtige Rob van Luin kans zag om Wacker op een op 1 – 0 voorsprong te zetten. En diezelfde Rob van Luin schoot in de 26^e minuut ook nummer 2 binnen. Dat was ook de ruststand.

Kletsnat zochten de beide elftallen de warme kleedkamer (en warme thee) op. Na de hervatting zocht Wacker meteen maar weer het doel van V.W.C. op, waarin een niet al te beste keeper stond en het was dan ook geen wonder dat Mark Kramer kans zag de 3 – 0 op het scorebord te brengen.  En terwijl doelman Daan Dekker bijna blauw van de kou in het Wacker  doel stond, zag hij dat zijn collega van V.W.C. een schot van aanvoerder Edwin Dekker liet glippen en Mike Hooier eenvoudig de 4 – 0 binnenschoot. En toen Mark Kramer ook nog een corner in een kéér in het doel zag belanden,  waardoor de stand 5 – 0 werd, kon scheidsrechter Slag, tot opluchting van velen, deze wedstrijd naar het verleden fluiten. Wacker deed deze zondag goede zaken en zit, met nog een paar ploegen, op kampioenskoers.

Zondag a.s. gaan de Wijkers de polder in en wel naar Rutten.(R.K.O.)

Jan Tijink